Keurders

Mirja Lapanja (Slovenië)

 

Ik ben geboren in 1973 te Ljubljana, de hoofdstad van Slovenië en ik woon daar nog steeds.

Ik studeerde af aan de faculteit rechten van de universiteit. Agility is reeds 18 jaar mijn belangrijkste hobby. Ik neem sedert 1994 deel aan wedstrijden en was tot nu toe reeds 5 maal geselecteerd voor de FCI Wereldkampioenschappen met drie verschillende honden. Ik loop met border collies en ik fok ze ook onder de kennelnaam Shadow of Aire. Sinds 2000 ben ik agilitykeurmeester en ik keur over geheel Europa. Ik was enkele keren assistent coach en coach van het Sloveense agility team op de Wereldkampioenschappen. De laatste 15 jaar geef ik les in onze club, Agility-llrija, waarvan ik ook de voorzitster ben.

 

Sandra Deidda (Italië)

 

Ik ben in 1997 begonnen met agility met Blue Scott, mijn eerste border collie. Over de jaren heen kwamen andere honden in mijn leven: twee border collie teven Sunny en Maud en drie kleine Shetland sheepdogs. Met mijn eerste Sheltie, Happy, behaalde ik tweemaal het Italiaanse Nationale Team. Na het winnen van de benodigde titels om Italiaans kampioen te worden won Happy tweemaal op rij het Italiaans Kampioenschap in de mediumklasse. Mijn grote passie voor deze sport lag in 2009 aan de basis van mijn keuze om keurmeester te worden, met de gedachte dat het een belangrijke stap zou zijn in de volledige beleving van deze sport. Mijn filosofie als agilitykeurmeester is het ontwerpen van vlotte parcoursen voor de hond. Een goede prestatie moet ook het idee van 'plezier hebben' omvatten, zowel voor de geleider als voor de hond, en altijd een interessante uitdaging zijn met ruimte voor constante groei qua techniek. Zelf ben ik blij wanneer er een 'ritmische' prestatie voortkomt uit één van mijn parcoursen: het is een plezier om naar een energiek rondje, met hoge pieken van technisch kunnen, te kijken waarbij men hoge snelheid combineert met de ideale lijnen. Het moment waarop ik het gevoel krijg dat hond en geleider in harmonie zijn, alsof ze verbonden zijn met een onzichtbare draad, is spectaculair en dat gevoel geldt ook voor de toeschouwers welke zeer in deze sport opgaan. Als geleider kan ik zeggen dat er parcours zijn die je een gevoel van perfecte harmonie met je hond geven, een perfecte balans van kracht en communicatie die er voor zorgen dat je het einde haalt in een explosie van geluk. Dat zijn de parcoursen die een agilitygeleider meedraagt in zijn hart en die bijdragen aan een steeds groeiende passie voor onze sport. Het is een eer voor mij om deze FCI European Open te mogen ervaren als keurmeester.

Jean Pierre Verbesselt (België)

 

Hallo, ik leef met mijn vrouw Caroline samen in Ogy, een heel klein dorpje aan de Waals-Vlaamse grens. Onze liefde voor honden heeft ons een uitgebreide roedel bezorgd met een varia aan rassen. Met enkele van die honden beoefenen we agility. Ik maakte kennis met deze sport in het begin van 1990 via een vriend en was er meteen weg van. Het samenspel tussen baas en hond op een dergelijke manier uitspelen leek mij fantastisch. Dus was het logisch dat we een hond gingen opleiden om deze sport te beoefenen. En na die eerste hond kwam een tweede... derde... een vierde... en na verloop van tijd stop je gewoon met tellen. Na vier jaar vond ik de volgende logische stap instructeur worden... en dus ging ik die nieuwe uitdaging aan. Het gaf mij een grote voldoening om mensen te helpen hun weg te vinden in agility en omdat van dichtbij te kunnen meemaken. Een baas en hond naar elkaar zien groeien als een team is prachtig om zien. Nog eens acht jaar later dacht ik aan keurmeester worden... de interesse om het geheel van langs de 'andere' kant te zien was er. De spelers uitdagingen voorschotelen en zien met welke oplossing ze voor de dag komen is tot op vandaag mijn grootste motivatie. En men slaagt er nog steeds in om mij na al die jaren te verbazen. Het spelletje is hetzelfde gebleven en heeft de tand des tijds goed doorstaan... alleen de snelheid van uitvoeren is nu stukken sneller. Ik ben blij dat ik deze evolutie heb mogen zien en ik geniet van ieder rondje... hetzij als speler hetzij als keurmeester of als toeschouwer. Op deze EO ga ik dat ongetwijfeld ook doen... ik hoop dat we met zijn allen aan een geslaagd en sportief evenement mogen meewerken. Succes!

 

Jozef Van Eester (België)

 

Met mijn eerste hond G'Lady (Duitse staander) ben ik in 1984 gestart met Agility. In 1991 heb ik deelgenomen aan de cursus Agility judging in Engeland.  Daarna heb ik met succes het examen van keurmeester Agility behaald en sindsdien ben ik actief als FCI keurmeester in verschillende Europese  landen.  Het fungeren als keurmeester Agility vind ik nog steeds plezierig om te  doen.  Ieder jaar zie je het niveau van de honden stijgen, waardoor het steeds spannender wordt.  Ik kijk heel erg uit naar wie de nieuwe Europese kampioenen zullen  worden.  Ik wens aan alle deelnemers veel succes met de wedstrijd. Moge de besten winnen.
 

Michel Liekens (België)

 

Ik ben geboren in 1954.

Mijn eerste kennismaking met agility was in onze club « De Aarschotse Hondenvrienden » in 1990.  Met mijn Tervueren teef Oshin deed ik voor het eerst aan competitie in 1991.  Samen hadden we veel plezier met de agilitywedstrijden en we haalden de derde graad (in België de hoogste graad).

Het “agilityvirus” besmette mij in die mate, dat ik de voetbalsport aan de kant zette. (de leeftijd had daar ook iets mee te maken).  Ik ben nog steeds lid van dezelfde hondenschool waar ik sinds jaren het tweejaarlijkse agilityweekend organiseer.

Ik werd tevens agility instructeur.

Ondertussen werd Oshin steeds ouder en in 1999 breidde ik de familie uit met een Tervueren reu, Yentl.  Ik trainde hem en wanneer hij de leeftijd voor de competitie bereikte werden we echte teammaatjes.  Dat was ook het jaar dat ik keurder werd.  In 2000 werd ik internationaal FCI keurder. Sindsdien keur ik ongeveer 60 agility competities per jaar, meestal in België.

Het was mij duidelijk geworden dat ik een keuze moest maken tussen agility lopen of agility keuren.  Ik heb dan maar prioriteit gegeven aan het keuren.

Verder ben ik adjunct Secretaris van de Belgische Agility Commissie en tevens lid van de Keurders Benoemingscommissie.  Ik heb reeds in 18 verschillende landen gekeurd, veel nationale kampioenschappen maar ook op de FCI Wereldkampioenschappen te Noorwegen in 2007.

Voor mij heeft agility als hobby een groot deel van mijn leven opgeëist.  Ik hou van het keuren van agilitywedstrijden.  Ik bewonder de honden en hun geleiders die mooie rondjes lopen, met of zonder fouten.  Door ontroering krijg ik er soms kippenvel van!

 

Ronny Gilisen (België)


Mijn eerste kennismaking met Agility was in 1985 tijdens de Londense Jumping in Olympia. Tussen de verschillende jumping parkoers werden agility competities gelopen.  John Gilbert die de ruiters tijdens de pauze uitdaagde, een uitdaging die door een jong Belgische ruiter (Ik) opgenomen werd. We (John en Ik) konden de BBC, die het event dirigeerde, overtuigen om ons 30 minuten tijd te geven.  Er werd een knock-out parkoers uitgezet en uiteindelijk won John met zijn border met 0,04 seconde verschil.  Hier werd men liefde voor de agilitysport geboren.

Door een kwetsuur werd ik verplicht mijn carrière als ruiter te stoppen.  Ik had een Belgische herder (Groenendaal) en woonde dichtbij een hondenschool (Het Hasselts hondje).  Dus trok ik daar heen en tijdens de inschrijving vroeg men me wat ik wou doen met mijn hond. Ik antwoordde “agility”!  Ze hebben me dan uitgelegd dat Agility in België nog maar in zijn kinderschoenen stond en dat ze er wel mee wilden starten. Ik begon dus maar in de gehoorzaamheid en ook het pakwerk waar ik in beide sporten goede nationale en internationale resultaten haalde. Met men tweede hond een Engelse cocker spaniël leerde ik de jacht kennen, maar mijn uiteindelijk doel bleef agility. Via mijn vorige contacten met John Gilbert werd ik uitgenodigd om een cursus te komen volgen, gegeven door Peter Lewis.  Achteraf bleek dit een soort instructeurs cursus te zijn. Toen ik terug in België was, werd ik de eerste agilityinstructeur op de hondenschool.  Ik gaf les en maakte gebruik van de methodes die ik Engeland geleerd had. In september 1989 startte ik met agilitywedstrijden met een “geleende” border collie van een vriend omdat mij honden nog niet klaar waren.  Na een paar maanden begon ik dan met mijn eigen honden: een zotte Belgische Herder en een nog zottere Engelse cocker spaniël. Kort daarna kocht ik mijn eerste border collie, dat vanaf dan mijn favoriet ras werd.

Mijn beste resultaten in Agility zijn een derde plaats op de Beker van België en twee derde plaatsen op de Grote Prijs van België. De mooiste overwinning was weggelegd voor 2012 waar ik deel uitmaakte van het team dat de Internationale Interclub “Gulden Sporen Trofee” won.  In 2002 werd ik verkozen als secretaris van de sectie 4C Agility binnen de Koninklijke Kynologisch Unie St-Hubertus. Een functie die nog steeds zeer actief waarneem.  In 2009 slaagde ik in het examen agility keurder en in 2010 werd ik Internationaal FCI Keurder in agility. Ik hou nog steeds van de agilitysport.  Ik keur graag maar ook zelf lopen met mijn honden blijft heel belangrijk.

 

Anja Diels (België)


Ik ben geboren in 1972 en woon in Herentals, samen met Mario Van Hove.  Samen hebben we 2 kinderen: Seppe, onze zoon van 6 jaar en Gitte, onze dochter van 3 jaar.

Ik ben met agility begonnen in 1992 met mijn eerste hond, een Dobermann.  Dit was een harde leerschool!  Daarna had ik mijn eerste Tervuerense Herder, Simthos Van ’t Sparrebos, waarmee ik een mooie tijd heb beleefd en veel bereikt.  In 1999 hebben we deelgenomen aan de FCI Wereldkampioenschappen in Dortmund (Duitsland). Daarnaast behaalden we ook IPO 3, en enkele titels van schoonheidswedstrijden o.a. Belgisch-, Luxemburgs- en Internationaal schoonheidskampioen.

Af en toe amuseerden we ons met Fly-Ball of een gehoorzaamheidswedstrijd. Daarna heb ik nog 2 nakomelingen gehad van Simthos. Momenteel train ik met een jonge Sheltie, een nieuwe uitdaging! Samen hebben we nu 3 Tervuerense Herders, een Border Collie, en een Sheltie.

Vanaf 2002 ben ik actief als keurder, zowel nationaal als internationaal.  In 2003 en 2011 heb ik het FMBB Wereldkampioenschap voor Belgische Herders gekeurd. Agility boeit me nog steeds, zowel als keurder en als deelnemer. Zo probeer ik een mooi evenwicht te zoeken en mijn tijd te verdelen tussen keuren en deelnemen. Ik zie het als een aanvulling van elkaar.